Image by PinkPanthress from Pixabay
Ik vroeg me af hoe het was in Keltische tijden rondom All Hallows Eve/Samhain/Halloween. Dus daalde ik af met die vraag in gedachten, in levens die ik in die tijd heb doorgebracht.
Alles wat ik heb waargenomen heb ik zo getrouw mogelijk weergegeven. De Engelse zinnen just popped up.
Eerste leven wat ik tegenkom.
Het is eind van de middag. Ik, meisje jaar of 12, loop met m’n kleine broertje en zusje bij de hand richting een bos. Voel me ontstemd, wilde even alleen met mijn vrienden zijn. Maar mijn ouders waren onverbiddelijk. Ik ben nu verantwoordelijk voor hun. Mijn andere broertjes en zusjes gingen met oudere zussen mee. Mijn ouders zijn met andere volwassenen in conclaaf, aan het bier, de sfeer is gemoedelijk.
Middenin het bos is een open gebied. Er brandt al een aardig groot vuur, een grote brandstapel. Er lijkt ook een verhoging te zijn, niet ver van het vuur.
Er is een grote wijde cirkel rondom de brandstapel. Lichtjes, vuurpotten. Aan de buitenkant van elke vuurpot staat een kom met gedroogd eten, fruit maar ook vlees.
Voor de kleintjes is een stuk afgebakend met wilgenteenachtige omheining die wat overhelt. Waar stro ligt met dekens & doeken. Ze nestelen zich daar. Er is steeds iemand die een oogje in het zeil houdt, we wisselen elkaar af.
Ik vind het spannend, voelt wat dreigend. Will they cross-over? Ik ben bang dat kwade geesten me ‘in bezit gaan nemen’. Maar ook niet echt. Mijn vrienden doen lacherig, vinden m’n bijgeloof grappig.
Er lopen er ook rond met korte stokken, vrij ruw, bast er nog omheen met maskers erop vastgemaakt die ze voor hun gezicht houden. Andere hebben maskers met leerachtige koorden rond hun hoofd.
We praten, zingen, lachen, hebben plezier. Ik voel de dreiging wegtrekken.
In de verte zie ik ogen van dieren oplichten maar ze komen niet dichterbij. Er staat een wolf tussen, hij verdwijnt het bos in.
De volwassenen sluiten nu ook aan. Het wordt een gezellige, warme deinende mensen war, dansend rond het vuur.
Volgende fragment/leven.
Ik loop door een open ruimte, stro aan mijn voeten. Ik ben een jongen van een jaar of 17. Ik ruik paardenpoep en ben de stallen aan het uitmesten. Als ik naar rechts kijk zie ik een grijze muur, van een kasteel?
In één van de stallen staat een lichtgrijze gevlekte merrie, met haar voel ik een enorme verbondenheid. Ik spring op haar rug en het voelt alsof ik in haar overvloei. Ik ben de merrie en zij is mij. We stralen als een goudgele bundel van licht.
Ze neemt me mee, ik vertrouw haar volledig. Buiten is het zonnig, strakblauwe lucht maar toch ook al een kou in de lucht. Onderweg zie ik golvende groene heuvels en bomen in herfstkleur. Ik voel me vrij en verbonden, oneindig. M’n hart zingt en barst uit mijn borstkas.
Andere fragment/leven.
Het is mistig, waterkoud. Ik verzamel planten, paddenstoelen, takjes. Bij alles wat ik opraap zeg ik een soort dankwoord/zin. Ik ben een druïde, met een zwaar hart.
Er is al een groot vuur, ook een kleinere waar een ketel boven hangt. Ik maak een soort soep. Elk ingrediënt wat ik erin doe begeleid ik met een zin, een spreuk.
In een grote cirkel om het vuur staan lichtjes. Vuurpotten. Aan de binnenkant van die vuurpotten, in de binnen-cirkel staan kommen met eten. Vers fruit, vlees, zoetigheid.
De voorouders en overleden dierbaren worden aangeroepen en zijn ook in groten getale aanwezig. Ik begeleid een soort ceremonie.
Dwars daar doorheen luiden kerkklokken. Het gebeier doet me zeer aan mijn oren, rust zwaar op mijn hart. Ik voel het einde van ons, alles zal uiteenvallen, de christenen winnen steeds meer terrein. De voorouders zijn er vrij rustig onder, ‘het is zoals het is’. I have to let go maar het doet me onnoemelijk zeer. Ik weet dat ik het tij niet kan keren. Immens verdriet. But I have to let go……
——-
Wat me opviel, wat ik echt frappant vond waren de kommen met voedsel die in het eerste fragment aan de buitenkant van de vuurpotten-cirkel stonden. Bij het laatste fragment in de binnencirkel. In dat eerste leven werden de geesten buiten gehouden. In het laatste leven werden de doden/zielen uitgenodigd om in de cirkel te treden, werden ze verwelkomd.
Als ik het zou moeten samenvatten dan leek het een dag van (onderlinge) verbondenheid, van herdenken en vooruitblikken en zijn in het hier& nu genieten van het moment. Alle ingrediënten van Oudejaarsavond. Happy Hallows Eve!