Dan loop ik tegen een blokkade aan met daaraan gekoppeld oud afweergedrag: au, wegwezen. Au-d zeer in de vorm van blokken, als vaststaande onverwoestbare feiten bijna.
Soms ook vaste standaardzinnen gekoppeld aan blokken verpakte pijn. Zoals bv ‘MS loopt als een rode, nee zwarte, draad door mijn leven’.
Tegenwoordig gaat dat vaker anders. Dan loop ik niet weg maar ga ernaartoe. Dan kijk, tast en voel ik. Draai het rond, waardoor het verandert. Het lost uiteindelijk op: aardse magie.
Om een voorbeeld te geven. Toen mijn moeder ziek was en steeds verder achteruitging (MS), kwam ze in een verpleegtehuis terecht.
Wacht, even een kader, 1980, ik, puber van 16. Van huis uit, voorouderlijnen van 2 kanten, zijn we niet zulke praters, gevoelens uitspreken was not done.
Mijn moeder, een enorme struise dame van 1.58 m. Zij hield ons thuis draaiende, weekendboodschappen op de fiets voor 6 personen. Echt een raadsel, zij deed het. A tough nut to crack. De diagnose MS en de sneller-dan-het-licht-achteruitgang van haar fysieke gestel, sloegen in als een voetbalveld vol blokken zeg maar.
Daar werd niet over gepraat.
Het viel me zwaarder en zwaarder om naar haar toe te gaan, pim pam pet te spelen met een muur van onuitgesproken woordblokken tussen ons in. Dus, ging ik wel eens later naar haar toe op mijn vaste bezoekdag. Deed ik eerst een bakkie troost, met mijn vrienden. Daar heb ik mij enorm over geschaamd, schuldig over gevoeld. Een heel dik vet blok werd dat.
Onlangs heb ik dat opgezocht en van alle kanten bekeken. Alternatieve scenario’s uitgedacht en bewandeld. Gevoeld dat ik handelde naar vermogen, ik had het niet anders kunnen doen. Het is. Ik heb mijn 16-jarige-zelf een aai over haar krullenbol gegeven en stevig (= met zachte kracht) vastgehouden. Haar bedankt voor het dragen. Tranen rolden, er kwam beweging in. Dat blok is opgelost, verdwenen…
Mag er bij jou ook een blokje om of uit? Kijk anders eens hier welke benadering jou het meest aanspreekt.
Over het Jenga-effect* wil ik het de volgende keer wel hebben.
* houten blokkentoren spel, waarbij je er om beurten een blokje uit trekt. De kunst is, bij dat spel, dat de toren blijft staan.
Persoonlijk streef ik de Toren na, kaart XVI in de Tarot..,. to be continued.
0 Reacties